Σελίδες

Παρασκευή 21 Νοεμβρίου 2014

Ποτέ δεν ήσουν το εγώ

Καλλιεργήστε τον εγωισμό σας 

Μέρος 2ο 

Osho: Το εγώ είναι ένα μηχανισμός επιβίωσης. Αν ένα παιδί γεννηθεί χωρίς εγώ, θα πεθάνει. Δεν θα μπορέσει να επιβιώσει. Θα είναι αδύνατον! Αφού, όταν πεινά, δεν θα αισθάνεται: εγώ πεινάω. Θα αισθάνεται την πείνα, αλλά όχι σε σχέση μ' αυτό. Τη στιγμή που αισθάνεται πείνα, το παιδί αισθάνεται: εγώ πεινάω. Αρχίζει να κλαίει και να κάνει προσπάθειες για να βρει φαγητό. Το παιδί μεγαλώνει μέσα από το μεγάλωμα του εγωισμού του.
Για μένα, λοιπόν, το εγώ είναι μέρος της φυσικής ανάπτυξης. Αλλά, αυτό δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να μείνεις μαζί του για πάντα. Είναι μια φυσιολογική ανάπτυξη κι ύστερα υπάρχει ένα δεύτερο βήμα, όταν θα πρέπει να το ρίξεις. Κι αυτό είναι φυσικό. 



Αλλά, μπορείς να κάνεις το δεύτερο βήμα μόνο όταν το πρώτο έχει φτάσει στο κρεσέντο του, στο κορύφωμά του, όταν το πρώτο βήμα έχει κορυφωθεί. Σας διδάσκω λοιπόν και τα δύο: Διδάσκω και τον εγωισμό και την έλλειψη εγωισμού. Πρώτα να γίνεις εγωιστής, τέλειος εγωιστής, απόλυτος εγωιστής, λες και ολόκληρη η ύπαρξη υπάρχει μόνο για σένα κι εσύ είσαι το κέντρο της. Όλα τ' αστέρια στρέφονται γύρω σου και ο ήλιος ανατέλλει για σένα.


Όλα υπάρχουν για σένα μόνο, για να σε βοηθήσουν να βρίσκεσαι εδώ. Γίνε το κέντρο και μη φοβάσαι. Αν φοβάσαι, δεν θα ωριμάσεις ποτέ. Δέξου το. Είναι μέρος της ανάπτυξης. Διασκέδασέ το και φέρε το στο κορύφωμα του. Όταν έχει κορυφωθεί, ξαφνικά, αισθάνεσαι ότι δεν είσαι εσύ το κέντρο, ότι ήταν μια πλάνη, ότι ήταν μια παιδική στάση. Αλλά ήσουν παιδί, δεν υπάρχει λοιπόν τίποτα κακό. Τώρα ωρίμασες και βλέπεις πως δεν είσαι εσύ το κέντρο. 
Πράγματι, όταν βλέπεις πως δεν είσαι το κέντρο, βλέπεις επίσης πως δεν υπάρχει κανένα κέντρο στην ύπαρξη ή πως το κέντρο βρίσκεται παντού. Είτε δεν υπάρχει κέντρο και η ύπαρξη υπάρχει σαν μία ολότητα, σαν μία ενότητα, χωρίς κανένα κέντρο, είτε το κάθε άτομο είναι ένα κέντρο. 

Ο Γιάκομπ Μπέμε έχει πει ότι ολόκληρος ο κόσμος είναι γεμάτος από κέντρα, ότι το κάθε άτομο είναι ένα κέντρο κι ότι δεν υπάρχει περιφέρεια. Παντού κέντρα και πουθενά περιφέρεια. Αυτές είναι οι δύο πιθανότητες. Και τα δύο έχουν το ίδιο νόημα μόνο η έκφραση είναι διαφορετική και αντιφατική. Αλλά πρώτα γίνε κέντρο. 


Είναι κάπως έτσι: Ονειρεύεσαι. Αν το όνειρο κορυφωθεί, θα διακοπεί. Συμβαίνει πάντα. Όταν το όνειρο κορυφώνεται, διακόπτεται. Και, ποιό είναι το κορύφωμα ενός ονείρου; Το κορύφωμα ενός ονείρου είναι το συναίσθημα ότι είναι πραγματικό. Νιώθεις πως είναι πραγματικότητα και όχι όνειρο. Και συνεχίζεις, μέχρι να φτάσεις στην ψηλότερη κορυφή, όταν το όνειρο γίνεται σχεδόν αλήθεια. Δεν μπορεί όμως να γίνει αληθινό. 
Γίνεται σχεδόν αλήθεια. Έρχεται τόσο κοντά στην πραγματικότητα, που δεν μπορείς να συνεχίσεις, επειδή ακόμα ένα βήμα και το όνειρο θα γίνει αληθινό. Και δεν μπορεί να γίνει αληθινό. Είναι όνειρο. Αλλά, όταν το όνειρο φτάσει τόσο κοντά στην πραγματικότητα, ο ύπνος διακόπτεται, το όνειρο καταστρέφεται κι εσύ είσαι απόλυτα ξύπνιος.
Το ίδιο συμβαίνει με όλων των ειδών τις πλάνες. Το εγώ είναι το μεγαλύτερο όνειρο. Έχει την ομορφιά του, έχει την αγωνία του. Έχει τη δική του έκσταση, τη δική του αγωνία. Έχει και τους παραδείσους και τις κολάσεις του. Και τα δύο υπάρχουν. Τα όνειρα είναι πότε όμορφα και πότε εφιαλτικά, αλλά και τα δύο είναι όνειρα. Δεν σας λέω, λοιπόν, να βγείτε από τα όνειρά σας πριν έρθει η ώρα. Όχι, τίποτα δεν πρέπει να γίνεται πριν την ώρα του. 


Άφησε τα πράγματα να μεγαλώσουν,  άφησε τα πράγματα να έρθουν στον καιρό τους, για να μπορέσουν να συμβούν φυσιολογικά. Ο εγωισμός θα πέσει. Μπορεί να πέσει και μόνος του. Αν απλώς τον αφήσεις να μεγαλώσει, αν τον βοηθήσεις να μεγαλώσει. δεν θα υπάρχει ανάγκη να τον ρίξεις εσύ. 
Είναι κάτι πολύ βαθύ. επειδή όταν τον ρίχνεις εσύ, ο εγωισμός παραμένει. Ποιος θα τον ρίξει; Αν νομίζεις ότι εσύ θα τον ρίξεις, εσύ είσαι το εγώ. Ό,τι ρίχνεις εσύ. δεν είναι αληθινό. Αυτό που είναι αληθινό, θα διατηρηθεί και θα έχεις πετάξει κάτι άλλο. Δεν μπορείς να εξαλείψεις τον εγωισμό σου. Ποιος θα το κάνει; 
Είναι κάτι που συμβαίνει, δεν είναι κάτι που γίνεται. Ο εγωισμός μεγαλώνει κι έρχεται ένα σημείο, που το όλο πράγμα γίνεται τέτοια κόλαση, ώστε το όνειρο διακόπτεται. Ξαφνικά, βλέπεις πως η χήνα βρίσκεται έξω, πως δεν υπήρξε ποτέ μέσα στο μπουκάλι.

Ποτέ δεν ήσουν το εγώ. Δεν ήταν παρά ένα όνειρο γύρω σου. 
Ένα απαραίτητο όνειρο, επαναλαμβάνω. Γι' αυτό, δεν το καταδικάζω. Είναι ένα απαραίτητο μέρος της ανάπτυξης. Στη ζωή, όλα είναι απαραίτητα. Τίποτα δεν είναι άχρηστο, τίποτα δεν μπορεί να είναι άχρηστο. Ό,τι συνέβη, έπρεπε να συμβεί. Ό,τι συμβαίνει, συμβαίνει για ορισμένες βαθιές αιτίες. Το χρειάζεσαι, για να μπορέσεις να μείνεις στην πλάνη σου. 
Δεν είναι παρά ένα κέλυφος, που σε βοηθάει, σε προστατεύει, σε βοηθάει να επιβιώσεις. Αλλά, το κέλυφος δεν χρειάζεται για πάντα. 'Όταν είσαι έτοιμος, σπάσε το κέλυφος και βγες έξω. Το εγώ είναι το κέλυφος του αυγού. Σε προστατεύει. Όταν όμως είσαι έτοιμος. σπάσε το κέλυφος και βγες από το αυγό. Το εγώ είναι το κέλυφος. 
Περίμενε όμως! Η βιασύνη δεν πρόκειται να σε βοηθήσει. Όταν βιάζεσαι, δεν θα είναι βοήθεια. Μπορεί να γίνει εμπόδιο. Δώσε χρόνο και μην καταδικάζεις, αφού ποιός θα είναι εκείνος που το καταδικάζει; Πήγαινε στους δήθεν αγίους. Μιλάνε για ταπεινοφροσύνη κοίταξε όμως τα μάτια τους: Πουθενά αλλού δεν θα βρεις πιο εκλεπτυσμένο εγώ. Τώρα, ο εγωισμός τους έβαλε τα ρούχα της θρησκείας, της γιόγκα, της αγιοσύνης, αλλά το εγώ υπάρχει.
Μπορεί να μη μαζεύουν πλούτη, μπορεί να μαζεύουν οπαδούς. Το νόμισμα άλλαξε. Τώρα μετράνε οπαδούς. Μπορεί να μην κυνηγούν πράγματα αυτού του κόσμου και να κυνηγούν πράγματα του άλλου κόσμου. Αλλά, είτε αυτός είτε ο άλλος και οι δύο είναι κόσμοι. Και μπορεί να είναι ακόμα πιο άπληστοι, επειδή λένε: Αυτά είναι προσωρινά πράγματα, στιγμιαία. Αυτός ο κόσμος αποτελείται από στιγμιαίες απολαύσεις. Ενώ εκείνοι θέλουν αιώνιες απολαύσεις. Η απληστία τους έχει αποκορυφωθεί. Δεν ικανοποιούνται με στιγμιαίες απολαύσεις. Θέλουν αιώνιες απολαύσεις. Αν κάτι δεν είναι αιώνιο, δεν ικανοποιούνται. Η απληστία τους είναι βαθιά. Η απληστία τους είναι απόλυτη. Και η απληστία ανήκει στον εγωισμό. Η απληστία είναι η πείνα του εγωισμού. 
.
Συμβαίνει, λοιπόν, καμιά φορά, οι άγιοι να είναι πιο εγωιστές από τους αμαρτωλούς. Τότε βρίσκονται πολύ μακριά από τη θεϊκότητα. Και, καμιά φορά, οι αμαρτωλοί μπορούν να φτάσουν στο Θεό πιο εύκολα από τους δήθεν άγιους, επειδή το εγώ είναι το εμπόδιο. Και η δική μου εμπειρία υπήρξε, ότι οι αμαρτωλοί μπορούν να ρίξουν το εγώ τους πιο εύκολα από τους αγίους, επειδή οι αμαρτωλοί δεν ήταν ποτέ εναντίον του εγώ. Το έθρεψαν, το χάρηκαν, το έζησαν απόλυτα. Ενώ οι άγιοι, πολεμώντας το εγώ συνέχεια, δεν το άφησαν ποτέ να ωριμάσει. 

Η στάση μου, λοιπόν, είναι: Το εγώ πρέπει να πέσει, αλλά μπορεί να χρειαστεί μεγάλη αναμονή. Και θα μπορέσεις να το ρίξεις μόνο αφού το έχεις καλλιεργήσει. Αυτή είναι η δυσκολία ολόκληρου του φαινόμενου, επειδή το μυαλό λέει: Αφού θα πρέπει να το ρίξουμε, γιατί να το καλλιεργήσουμε, γιατί να το δημιουργήσουμε: Αν ακούς το μυαλό, θα βρεθείς σε δυσκολία. Το μυαλό είναι πάντα λογικό και η ζωή είναι πάντα παράλογη. Έτσι. δεν συναντιούνται ποτέ. 


Osho  
Η αλχημεία του Εγώ