Translate

Παρασκευή 2 Μαρτίου 2018

Το ζήτημα δεν είναι να αγαπάς κάποιον – το ζήτημα είναι να είσαι αγάπη.

Ερώτηση: Σε όλη μου τη ζωή, νόμιζα πάντα ότι αγαπάω κάποιον. Τώρα που είμαι εδώ για πρώτη φορά μαζί σου, αναρωτιέμαι: ήμουν πραγματικά ποτέ ερωτευμένος; 
Είμαι καν ικανός να αγαπώ; 
Είμαι ικανός να αγαπώ εσένα; Ή μήπως με έχει φέρει η ζωή σε ένα σημείο όπου δεν συμβαίνει πια η ευτυχία με την αγάπη;

Απάντηση από τον OSHO: Η βασική πλάνη που μεταφέρεις μέσα σου είναι ότι πάντοτε αγαπούσες κάποιον. Είναι ένα από τα πιο σημαντικά πράγματα σχετικά με όλους τους ανθρώπους! H αγάπη τους είναι πάντοτε για κάποιον, απευθύνεται κάπου – κι όταν απευθύνεις την αγάπη σου κάπου, την καταστρέφεις. Είναι σαν να λες: "Θα αναπνέω μόνο για σένα – κι όταν δεν είσαι εδώ, τότε πώς να αναπνέω;"

Η αγάπη πρέπει να είναι σαν την αναπνοή. Πρέπει να είναι ένα είδος ποιότητας μέσα σου – όπου βρίσκεσαι, με όποιον κι αν είσαι, ή ακόμη κι αν είσαι μόνος, η αγάπη ξεχειλίζει από σένα συνεχώς. Το ζήτημα δεν είναι να αγαπάς κάποιον – το ζήτημα είναι να είσαι αγάπη.

Οι άνθρωποι απογοητεύονται στις εμπειρίες τους από την αγάπη, όχι επειδή κάτι λάθος έχει η αγάπη.... Τη στενεύουν σε τέτοιο βαθμό την αγάπη που δεν μπορεί να μείνει εκεί ο ωκεανός της αγάπης. Δεν μπορείς να περιέχεις τον ωκεανό – δεν είναι ένα μικρό ποτάμι η αγάπη, είναι όλη σου η ύπαρξη – η αγάπη είναι η θεϊκότητα σου. Πρέπει κανείς να σκέφτεται από την άποψη τού αν είναι ή όχι γεμάτος από αγάπη. Το ζήτημα τού αντικειμένου της αγάπης δεν τίθεται. Με τη σύζυγό σου, αγαπάς τη σύζυγό σου. Με τα παιδιά σου, αγαπάς τα παιδιά σου. Με τους υπηρέτες σου, αγαπάς τους υπηρέτες σου. Με τους φίλους σου, αγαπάς τους φίλους σου. Με τα δέντρα, αγαπάς τα δέντρα. Με τον ωκεανό, αγαπάς τον ωκεανό.

Η αγάπη δεν εξαρτάται από το αντικείμενο, είναι η ακτινοβολία της υποκειμενικότητάς σου – η ακτινοβολία της ψυχής σου. Κι όσο πιο ευρεία η ακτινοβολία, τόσο πιο μεγάλη είναι η ψυχή σου. Όσο πιο πολύ απλώνονται τα φτερά της αγάπης σου, τόσο πιο μεγάλος είναι ο ουρανός της ύπαρξής σου.

Έχεις ζήσει με την κοινή πλάνη όλων των ανθρώπων. Τώρα ρωτάς: "Μπορώ να σε αγαπώ;" 
Και πάλι η ίδια πλάνη.
Ρώτα απλώς: "Είμαι ικανός να γίνω αγάπη;"


Όταν βρίσκεσαι μέσα στην παρουσία μου, δεν χρειάζεται να σκέφτεσαι αν με αγαπάς, αλλιώς, δεν θα έχεις βγει έξω από τις συνηθισμένες σου πλάνες. Εδώ, χρειάζεται να μάθεις να είσαι απλώς γεμάτος αγάπη. Βέβαια η αγάπη σου θα φτάσει κι ως εμένα, θα φτάσει και στους άλλους. Θα είναι μια αύρα που σε περιβάλλει, που απλώνεται παντού! Kι αν εκπέμπουν τόσοι πολλοί άνθρωποι την αγάπη τους, το τραγούδι τους, την έκστασή τους, τότε όλος ο τόπος γίνεται ένας ναός.

Δεν υπάρχει άλλος τρόπος να φτιάξεις ένα ναό. Τότε όλη η περιοχή γεμίζει από ένα νέο είδος ενέργειας και κανείς δεν χάνει κάτι – γιατί πέφτει πάνω σου βροχή η αγάπη τόσο πολλών ανθρώπων: "σε κάθε έναν άνθρωπο πέφτει βροχή η αγάπη τόσου κόσμου".

Άφησε αυτή την πλάνη. 
Και λόγω αυτής της πλάνης προβάλλει άλλο ένα ερώτημα μέσα σου: "...ή μήπως με έχει φέρει η ζωή σε ένα σημείο όπου δεν συμβαίνει πια η ευτυχία με την αγάπη;"

Η ζωή δεν είναι παρά μια ευκαιρία για να ανθίσει η αγάπη. Αν ζεις, υπάρχει η ευκαιρία – ακόμη κι ως την τελευταία σου πνοή. Ίσως να σου διέφευγε όλη σου τη ζωή! Στην τελευταία σου πνοή, την τελευταία στιγμή πάνω στη γη, αν μπορέσεις να είσαι αγάπη, δεν θα έχεις χάσει τίποτε – διότι μια και μόνο στιγμή αγάπης είναι ίση με όλη την αιωνιότητα της αγάπης.

Osho – 
“The Rebellious Spirit” 
Ομιλία #5