Στιγμές που Φτερούγισε η Καρδιά… άλλες που λύγισαν τα γόνατα…
Στιγμές που κύλησε ματωμένο το Δάκρυ κι άλλες που χαμογελαστα ταξίδεψε το Βλέμμα μου στην Ομορφιά που απλωνόταν γύρω μου…
Στιγμές Αδυναμίας… Φόβου… αλλά και Θάρρους… Ενθουσιασμού… Δημιουργίας…
Στιγμές Απογοήτευσης… Θυμού… Προδοσίας… αλλά και Κατανόησης… Αποδοχής… Συγχώρεσης…
Στιγμές που η Καρδιά σφίχτηκε… το Μυαλό αλύχτησε… το Σώμα αναζητούσε στήριγμα… και η Ψυχή ψιθύριζε «ΠΡΟΧΩΡΑ»…
Στιγμές Αγωνίας… Λύπης… Θρήνου και Αποχαιρετισμού…
Στιγμές Σιωπής… Αναγέννησης… Αισιοδοξίας… Δύναμης…
Στιγμές Γέλιου… Αγάπης… Καλωσορίσματος…Επανασύνδεσης…
Στιγμές που φώναζα «Δεν Αντέχω Άλλο» κι άλλες που η γλύκα της Αγάπης μέρευε μυαλό και καρδιά και έδινε πνοή για καινούρια πετάγματα…
Ευχαριστώ όλους που με το δικό τους τρόπο… θετικό ή αρνητικό… ήταν οι καταλύτες για να συναντήσω ΕΜΕΝΑ….
Να με ΔΩ… και να προχωρήσω πλουσιότερη και σοφότερη μέσα από την Ωριμότητα που χαρίζει η Εμπειρία…
Ευχαριστώ όλους αυτούς που υπήρχαν στη Ζωή μου και στέλνω την Αγάπη μου να τους συναντήσει εκεί… στους άλλους κόσμους που βρίσκονται…
Ευχαριστώ τα όμορφα πλασματάκια μου που καθημερινά με γεμίζουν πληρότητα μόνο και μόνο με την Ύπαρξη τους…
Ένα ουράνιο τόξο συναισθημάτων και δονήσεων με μόνο σκοπό να με κάνει καλύτερο ΑΝΘΡΩΠΟ…
Ευγνωμονώ το 2016 για όλες τις εμπειρίες και καλωσορίζω με ανοιχτό μυαλό και ορθάνοιχτη καρδιά το 2017…
namaste
despoina palamari
