Translate

Δευτέρα 7 Νοεμβρίου 2016

0 Γάμος του Σεξ και της Βίας

Πώς μπορούμε να ελπίζουμε ότι θα γιατρέψουμε τον πλανήτη, θα σώσουμε τα δάση της βροχής, θα εγκαθιδρύσουμε ειρήνη ανάμεσα στα έθνη και στις θρησκείες όταν, στο μυαλό του καθενός από εμάς, το παγκόσμιο σύμβολο και η ενεργητική έκφραση της ανθρώπινης αγάπης είναι δηλητηριασμένα; 
Πώς μπορεί να ανθίσει η αγάπη, όταν οι θρησκείες μας λένε ότι το σεξ είναι αμαρτωλό και ότι η σάρκα μας είναι ο εχθρός του πνεύματός μας; 

Συμφωνώ με τον Havelock Ellis που είπε: «Το σεξ βρίσκεται στη ρίζα της ζωής, και δεν θα μπορέσουμε να προσεγγίσουμε με ευλάβεια τη ζωή αν δεν μά­θουμε να προσεγγίζουμε με ευλάβεια το σεξ». 
Η ζημιά που προκάλεσε στα ανθρώπινα όντα και στον πολιτισμό η καταδίκη του σεξ, είναι ανυπολόγιστη. Μπορούμε να δούμε τα αποτελέσματα παντού γύρω μας: βία, βιασμοί, αναρίθμητα ψυχολογικά και συναισθηματικά βά­σανα, ακόμα και ο ίδιος ο πόλεμος μπορεί να είναι αποτέλεσμα αυ­τής της καταδίκης.

Ακολουθεί ο πόλεμος στο σπίτι: βιασμοί, οικογενειακή βία, σεξου­αλική παρενόχληση, παιδική κακοποίηση, αιμομιξία. Τα στατιστικά στοιχεία μιλούν από μόνα τους:
Στις Ηνωμένες Πολιτείες, 1,3 γυναίκες βιάζονται κάθε λεπτό. Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν τα υψηλότερα ποσοστά βιασμών από όλες τις χώρες που δημοσιεύουν τέτοιες στατιστικές, είκοσι φορές ψηλότερα από την Ιαπωνία. Σε μια έρευνα σε άνδρες φοιτητές κολεγίων, 35 τοις εκατό εξέφρασαν κάποια διάθεση να διαπράξουν βιασμό ενάντια σε κά­ποια γυναίκα που προηγουμένως είχε αρνηθεί ερωτική τους πρόταση — αρκεί να ήταν σίγουροι ότι η πράξη τους δεν θα εί­χε επιπτώσεις.
Στην ομιλία της το 1995, στην Τέταρτη Ετήσια Συνδιάσκεψη Γυναι­κών στα πλαίσια των Ηνωμένων Εθνών στο Πεκίνο, η Πρώτη Κυρία των Η.Π.Α. εκείνη την εποχή, η Χίλαρι Ρόνταμ Κλίντον διά­λεξε να αναφερθεί σ’ αυτό το παγκόσμιο πρόβλημα

Το να αρνούμαστε να θρέψουμε ένα βρέφος, να το πνίγουμε ή να το σκοτώνουμε σπάζοντας τη σπονδυλική του στήλη απλά και μόνο επειδή είναι κορίτσι, αποτελεί παραβίαση των ανθρώ­πινων δικαιωμάτων... όπως επίσης, το ότι γυναίκες και κορί­τσια πωλούνται στα σκλαβοπάζαρα της πορνείας... ή το ότι γυ­ναίκες καίγονται επειδή δεν έχουν μεγάλη προίκα... το ότι οι γυναίκες πέφτουν θύματα βιασμού στην κοινότητα στην οποία ζουν και χιλιάδες γυναίκες πέφτουν θύματα βιασμού στα πλαί­σια μιας τακτικής που τις θεωρεί βραβείο πολέμου... ή το ότι η κύρια αιτία, παγκοσμίως, για το θάνατο γυναικών ηλικίας δεκατεσσάρων έως σαράντα τεσσάρων ετών είναι η βία που υφίστανται στις οικογένειές τους...

Τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι δικαιώματα των γυναικών - και τα δικαιώματα των γυναικών είναι ανθρώπινα δικαιώματα... 

Όσο καιρό... κορίτσια και γυναίκες υποτιμώνται, υποσιτίζονται ή τρώνε τελευταίες, εργάζονται υπερβολικά και πληρώνονται με χαμηλότερους μισθούς, δεν πηγαίνουν σχολείο και πέφτουν θύματα βίας μέσα και έξω από την οικογένεια, η αν­θρώπινη οικογένεια δεν θα είναι σε θέση να δημιουργήσει έναν ειρηνικό και ευτυχισμένο κόσμο. 
Η ερωτικοποίηση της βίας προκαλεί παρόμοια καταστροφή τόσο στους άνδρες όσο στις γυναίκες. Η κακοποίηση που υφίστανται οι γυ­ναίκες σ’ αυτό τον κόσμο είναι η κακοποίηση που υφίσταται η Θεά, η παγκόσμια θηλυκή αρχή που υπάρχει μέσα στον καθένα από εμάς, άνδρα ή γυναίκα. Όταν αρνούμαστε το μισό εαυτό μας, δεν συγκροτούμε πλέον όλο. Και όλοι υποφέρουν.


0 ΠΟΛΕΜΟΣ ΜΕΤΑΞΥ ΑΝΔΡΩΝ ΚΑΙ ΓΥΝΑΙΚΩΝ
Ο ξεπεσμός του γυναικείου στοιχείου βλάπτει τόσο τους άνδρες όσο και τις γυναίκες. Στις γυναίκες, η υποτίμηση της εσωτερικής γυναί­κας μειώνει την αυτοεκτίμηση κάθε γυναίκας. Και χωρίς έναν ισχυρό εσωτερικό άνδρα, δεν βρίσκει στήριξη μέσα της. Συναντούμε πολλές τέτοιες γυναίκες, που μοιάζουν να μην μπορούν να αφήσουν μια σχέση παρ’ όλη την κακοποίηση που υφίστανται εκεί, ή που φοβούνται να βγουν μόνες από το σπίτι.

Η περίοδος της εφηβείας αποτελεί μια εξαιρετικά δύσκολη μεταβα­τική περίοδο για τις κοπέλες. Ακόμα και σήμερα, η εμμηνόρροια συνοδεύεται συχνά από αίσθημα ντροπής. Το σεξ είναι απαγορευμένο και ταυτόχρονα ελκυστικό, η διαφήμιση το φτηναίνει και η επίσημη θρησκεία το καταδικάζει. Έτσι, η σεξουαλική εκπαίδευση στο σχολείο και στο σπίτι παραμένει ένα αμφιλεγόμενο θέμα. 
Οι ψεύτικες εικόνες της γυναικείας φύσης — που προβάλλουν τα καλοχτενισμένα σούπερ μοντέλα — προκαλούν ανείπωτη ζημιά που γίνεται ορατή στην ανησυχητική αύξηση των περιστατικών διαταραχών της διατροφής και αυτοακρωτηριασμού, στις ηλικίες από δέκα έως τριάντα ετών.

Εξίσου καταστροφική είναι η απώλεια της εσωτερικής γυναικείας φύ­σης και για τους άνδρες. Η ζωή μοιάζει να προσφέρει δύο επιλογές στα νεαρά αγόρια: να είναι αδελφές και να αντιμετωπίζουν καθημερι­νά μαρτύρια ή να είναι αρρενωπά και να συμμορφώνονται. 

Χωρίς ισχυρά εσωτερικά μοντέλα, τόσο οι άνδρες όσο και οι γυναίκες δυσκολεύονται να είναι ο πραγματικός «εαυτός τους». Έτσι, συχνά, βασίζουν τις επιλογές των ρόλων τους στα πρότυπα που αντλούν από τη λαϊκή κουλτούρα. Τις προηγούμενες δεκαετίες, οι γυναίκες έκαναν ακραίες επιλογές: η αγία ή η πόρνη, το καλό ή το κακό κορίτσι, η σύζυγος και μητέρα ή η παλιογυναίκα. 

Σήμερα, οι επιλογές έχουν κάπως αλλάξει. Εξαιτίας του φεμινισμού, της σεξουαλικής επανάστα­σης και της αυξημένης αναγκαιότητας να εργαστούν για να εξασφαλί­σουν τα προς το ζην, οι γυναίκες προκαλούν πιο άμεσα τους άνδρες. Συχνά, είναι αναγκασμένες να αποφύγουν τη θηλυκότητά τους, για να πετύχουν σε έναν «ανδρικό» κόσμο.
Τα αγόρια, που άλλοτε προετοιμάζονταν για να είναι σκληρά, τώρα μεγαλώνουν για να έλθουν αντιμέτωπα με διαφορετικά προ­βλήματα, σε έναν κόσμο όπου τα χαρακτηριστικά των φύλων μετα­βάλλονται. Μοιάζει σαν να πρέπει να αντιμετωπίσουν γυναίκες που τους καλούν να δείξουν τη «θηλυκή πλευρά» τους. 


ΣΕ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑΣ

Οι παραμορφώσεις που διαχωρίζουν τους άνδρες και τις γυναίκες πηγάζουν από το σχίσμα που βιώνει καθένας μέσα του, ανάμεσα στον εσωτερικό άνδρα και στην εσωτερική γυναίκα, ένα σχίσμα, που μας πάει πίσω στη μυθική υποδούλωση της Θεάς από μια ζηλόφθονη και πολεμοχαρή θεότητα. Αυτό το εσωτερικό σχίσμα ανάμεσα στο θηλυκό και στο αρσενικό, στο σεξ και στο Πνεύμα, στο σώμα και στην ψυχή, στην ενέργεια και στη συνείδηση, μας διαχωρίζει από τη θερα­πευτική δύναμη της έκστασης, τόσο σε προσωπικό όσο και σε πολιτι­σμικό επίπεδο.
Δεν πρέπει να προσπαθούμε να αντικαταστήσουμε την αρσενική θεότητα με μια θηλυκή, αλλά να επαναφέρουμε και να αποκαταστήσουμε τη θεία γυναικεία φύση στον κόσμο. Και, κυρίως, να φροντί­σουμε για την επανασύνδεσή της με τη θεία ανδρική φύση που, στην οργισμένη της εμφάνιση ως πατριαρχικός Θεός, νιώθει πληγωμένος από την απουσία της, ακριβώς όπως κι εμείς, τα παιδιά τους, έχουμε υποφέρει τα πάνδεινα από το χωρισμό τους.



MARGOT ANAND
H TEXNH THΣ KAΘΗΜΕΡΙΝΗΣ ΕΚΣΤΑΣΗΣ