Translate

Κυριακή 13 Μαρτίου 2016

«Θέλω το φιλί σου» ψιθύρισες, θυμάσαι;

Της Ιωάννας Γκανέτσα.
Νύχτα ήταν, θυμάσαι;
«Θέλω το φιλί σου» ψιθύρισες, θυμάσαι;

Και εγώ δεν μίλησα, μόνο σε κοίταξα.
Και εσύ δεν είπες τίποτε άλλο, μόνο όρμησες.
Χωρίς τη διαύγεια της λογικής.
Αυτή δε χωρούσε στη στιγμή.

Σταμάτησες να διεκδικείς ό,τι δεν σου ανήκε και
απαίτησες όσα η σκέψη έκανε εικόνες και συναισθήματα.

Σταμάτησες να προσποιείσαι πως ήταν απλή επιθυμία και
παραδόθηκες στην ανάγκη για επαφή.

Σίγησαν τα ρολόγια και χάθηκε η αίσθηση του χρόνου.
Μόνο οι αισθήσεις μας άνοιξαν διάλογο.

Και είπαν, Θεέ μου, τόσα πολλά.


Οι σάρκες των χειλιών μας συναντήθηκαν με φόρα.
Οι γλώσσες μας μπερδεύτηκαν μεθυσμένες από προσμονή.

Οι αναπνοές μας χάθηκαν στην έξαψη.
Οι ανάσες μας κόπηκαν στη μέση.
Τα στήθη ρίγησαν, τα γόνατα λύγισαν, τα χέρια μπερδεύτηκαν.
Τα σώματα αναζήτησαν την αλήθεια της γύμνια τους.

Ύστερα ήρθε η ένταση, άλλοτε ζωώδης κι άλλοτε τρυφερή.
Ένιωσες τα «σε θέλω» μου που είχαν χαθεί σε σιωπές.

Ένιωσα τα «μείνε λίγο ακόμη» σου που είχαν πνιγεί σε γέλια αμηχανίας.

Νύχτα ήταν, θυμάσαι;
Νύχτα ενοχική, νύχτα δική μας.

«Θέλω το φιλί σου» ψιθύρισες, θυμάσαι;
Φιλί ευλαβικό σε χείλη κολασμένα.
Παράδεισος της γης σε φόντο ζοφερό.

Πάλεψε ο Έρωτας τον Έρεβο.
Το φως με το σκοτάδι.

Η μέρα με τη νύχτα.
Και έμεινε η στιγμή.
Στιγμή στο μαζί, για το φιλί.

«Σε θέλω» ψιθύρισες την ώρα που χάραζε.

«Σε θέλω» απάντησα την ώρα που γύρευα ξανά τα χείλη σου.
Η νύχτα στάθηκε, η μέρα άργησε, ο πόθος δεν έσβησε.

Έμεινε το φιλί.
Μετέωρο στο πριν και το μετά.

Να ζητά όση αμαρτία μπορούσε να πάρει.

Ήταν νύχτα όταν μου πήρες το φιλί.

Ξημέρωσε κι ακόμη το ζητάω…



Η Ιωάννα Γκανέτσα είναι συγγραφέας του βιβλίου Ο έρωτας δε θέλει τίτλο.