Και σου έχω εξηγήσει πως εγώ δεν τη λέω εύκολα αυτή τη λέξη, άλλα άπαξ και την πω την εννοώ με όλο μου το είναι. Δεν είναι μια λέξη που χρησιμοποιώ για να περάσει ένα βράδυ, να φτιάξουμε λίγη ρομαντζάδα παραπάνω και το πρωί να συνεχίσουμε τις ζωές μας σαν να μη συμβαίνει τίποτα. Επιβάλλεται να μας ακολουθεί κάθε στιγμή της επόμενης μέρας με χαμόγελα, καρδιοχτύπι και έγνοια μέχρι τη στιγμή που θα ξαναβρεθούμε.
Δεν είναι μια απλή λέξη λοιπόν.
Είναι μια έννοια που περιλαμβάνει καρδιά, μυαλό, σώμα και ψυχή. Είναι το είναι μου που δίνω προσφορά στη δική σου ύπαρξη για να έχεις έναν λόγο παραπάνω να ξυπνάς το πρωί και να ονειρεύεσαι.
Σ' αγαπώ με όλο το φως και το σκοτάδι σου.
Σ' αγαπώ για τη δύναμη σου, μα περισσότερο σε αγαπώ για τις αδυναμίες σου. Μπορεί να σου ακούγεται ανόητο, μα άσε με να σου εξηγήσω τί εννοώ.
Όταν ερωτευόμαστε έναν άνθρωπο, κατά μίαν έννοια τον θεοποιούμε.
Σ' αγαπώ περισσότερο όταν είσαι ευάλωτος, λοιπόν, γιατί μου μοιάζεις πιο ανθρώπινος, πιο προσιτός, πιο κοντά σε μένα. Σ' αγαπώ περισσότερο όταν δακρύζεις σε ένα τραγούδι, γιατί με κάνει να αναρωτιέμαι ποιες παλιές πληγές σου θυμίζει και θέλω να είμαι εγώ εκείνη που θα στις γιατρέψει. Γιατί βγαίνουν στην επιφάνεια οι ευαισθησίες σου έτοιμες να συναντήσουν τις δικές μου.
Σ' αγαπώ περισσότερο όταν πίνεις λίγο παραπάνω και λύνεται η γλώσσα σου. Είναι τότε που κάνεις πέρα όλες σου τις άμυνες και μου μιλάς ειλικρινά για το τί σημαίνω για σένα. Είναι οι στιγμές που ενώ θολώνει το μυαλό, η καρδιά βλέπει ξεκάθαρα και είμαι στο πλάνο σου αληθινή και ατόφια δίχως παρεμβολές. Είναι που γκρεμίζεις τους τοίχους σου και δεν κρύβεσαι πίσω από ένα ειρωνικό σχόλιο ή ένα χαζό αστείο για να μη φανείς αδύναμος.
Σ' αγαπώ περισσότερο όταν μου επιτρέπεις να δω τους δαίμονες και τους φόβους σου και παραδέχεσαι ότι σε τρομάζουν. Αν δεν σε τρόμαζαν, αν ήσουν ατρόμητος, δεν θα σε αγαπούσα. Δεν θα είχες περάσει από κόλαση κι έτσι δεν θα αναγνώριζες τη δική μου. Εγώ θέλω να με τραβήξεις στη δική σου να σε καταλάβω, να σου δείξω τη δική μου να με γλυτώσεις κι αφού ξέρουμε πια πώς είναι τα σκοτάδια, να σουλατσάρουμε παρεούλα στον ήλιο που φτιάχνουμε οι δυο μας.
Σ' αγαπώ όταν μου κρατάς το χέρι σφιχτά γιατί νιώθω πως φοβάσαι μη με χάσεις. Έτσι ξέρω πόσο σημαντική είμαι για σένα. Σ' αγαπώ όταν με σφίγγεις στην αγκαλιά σου καθώς κοιμάσαι γιατί μου δείχνεις ότι με ονειρεύεσαι.
Σ' αγαπώ περισσότερο όταν λες το «σ' αγαπώ» με λυγμό.
Νιώθω πως πλημμυρίζει το μέσα σου τόσο που δεν χωράει άλλο εκεί και βγαίνει με παράπονο να συναντήσει το δικό μου. Είναι τότε που αναγνωρίζω στο βλέμμα σου όσα κανείς άλλος δεν μπορεί να ξέρει για σένα. Είναι η στιγμή που δεν αμφιβάλλω για σένα, δεν αμφιβάλλω για εμάς. Τότε που σε ερωτεύομαι από την αρχή ξανά και ξανά. Που δεν μετανιώνω για τίποτα, που γκρεμίζεις και τους δικούς μου φόβους με την αυθεντικότητα σου.
Γιατί αυτή η λέξη περικλείει όσα θα ήθελα να σου πω. Περικλείει εσένα με όσα είσαι, όσα κουβαλάς, αγαπάς και μισείς. Όσα σε έκαναν αυτόν που είσαι σήμερα, αυτόν που ερωτεύτηκα και εντέλει αγάπησα. Και να σου πω χαίρομαι που είσαι αυτός που είσαι, γιατί ο εαυτός μου είναι πολύ σημαντικός για να τον χαρίσω σε κάποιον που δεν είναι ευάλωτος, αλλά σκληρός.
Η καρδιά μου θέλω να ανήκει σε χέρια που ξέρουν να χαϊδεύουν.
Σ' αγαπώ!
Κι αν αυτοί οι λόγοι δεν είναι αρκετοί, θα ψάξω να βρω κι άλλους για να καταλάβεις πόσο σημαντικός είσαι για μένα και πως δεν θέλω να σε χάσω από τη ζωή μου.
Γιατί είναι πανάκριβο να νιώθεις, να πονάς και να αγαπάς.
Κι εμείς αγάπη μου, μετά από τόσο ξόδεμα δεξιά κι αριστερά, αν και μπατίρια μπορούμε πλέον να δηλώνουμε πλούσιοι!
Ιστορίες του αλλού
Βούλα Ραπτούδη
πηγή:
