Ένα ζουμερό ροδάκινο μου κλείνει το μάτι
και μου γαργαλάει την μύτη.
Μυρίζω το άρωμα του
και η επιθυμία για παιχνίδι
με ξυπνάει.
Το αγγίζω με τα χείλη
και αργά, αργά
βυθίζω τα δόντια μου στη σάρκα του.
Ηδονικοί χυμοί τρέχουν
πάνω στη γλώσσα μου
ταξιδεύοντας με στη χώρα του Έρωτα.
Κατρακυλάνε στο λαιμό μου
έχοντας την πολεμική διάθεση
να κατακτήσουν κάθε κύτταρο μου.
Εϊ μικρό, τρελό ροδάκινο,
σε αυτή την επαφή δεν υπάρχει
ούτε κατακτητής,
ούτε κατακτημένος.
Υπάρχει μόνο αυτή η μοναδική στιγμή που
το μοίρασμα γίνεται ένωση
απο την ποιητική συλλογή
¨οι συνταγές της αλλαγής¨
της Ματθίλδης Νέαρχου
